يكى از دوستان صميمى امام صادق عليه‏السلام به نام «مُفَضَّل» ، براى امام نامه‏اى به اين مضمون نوشت كه : اخيرا عدّه‏اى

در جامعه ما پيدا شده‏اند كه منكِر وجود خدا هستند و در اين زمينه با مردم بحث و گفتگو مى‏كنند. ضمنا از امام خواست كه كتابى

بر ردّ شبهات آنها تأليف نمايد .

امام در پاسخ او نوشت :

... يكى از نعمت‏هاى بزرگى كه خداوند به بشر عنايت فرموده ، اين است كه آنها را با سرشت خداشناسى آفريده و

[ بر اين اساس ، ]از آنها به شناسايى خود اعتراف گرفته و كتابى براى آنها فرستاده كه نسخه درمان تمام وسوسه‏ها و

شبهات است... .

به جان خودم سوگند كه خداوند در شناساندن خود به اين مردم نادان ، كوتاهى نكرده است؛ زيرا آنان نظام شگفت و

دقيق آفرينش خويش و آسمان‏ها و زمين را كه به طور روشن و آشكار بر وجود نظم دهنده آنها دلالت مى‏كند ، مشاهده

مى‏نمايند .

اين گونه مردم ، بايد فلسفه انكار خدا را در وجود خود ، جستجو كنند؛ زيرا آنان مردمى هستند فاسد و مرتكب‏شونده انواع گناهان

و آلودگى‏ها و هوسرانى‏ها و مردمى هستند كه به گناه و آلودگى عادت كرده‏اند و در نتيجه تمايلات ، زمام اختيار از كف آنها ربوده و

از بس كه ظلم كرده‏اند ، شيطان بر آنها چيره شده است. بدين‏سان خداوند ، شايستگى پذيرش حقيقت را از چنين افرادى

سلب مى‏نمايد .

شگفت از آفريده‏اى كه خيال مى‏كند خداوند ، قابل شناسايى نيست ، در صورتى كه علائم مصنوع بودن را در خود ملاحظه مى‏كند

و نظام دقيقى در وجود خويش مى‏بيند كه عقلش را حيران و انكارش را باطل مى‏نمايد!

به جان خودم سوگند ، اگر اين افراد درباره نظام باعظمت آفرينش و پديد آمدن موجودات و تكامل آنها از حقيقتى به حقيقت ديگر

و از شكلى به شكل ديگر ، دقّت كنند ، به وجود خالق و نظام دهنده جهان هستى پى مى‏برند؛ زيرا هر پديده‏اى داراى تركيب

و نظام خاصى است كه بر خالق و مدبّر حكيم آن دلالت مى‏نمايد .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: